"Ik heb zo weinig energie!
Maar ik moet wel gewoon door. Ik heb geen keuze...
Je staat op. Of ja, je lijf staat op. Jijzelf blijft nog even liggen in gedachten. Je bed voelt alsof er een magneet in zit. En nog voor de dag echt begonnen is, kijk je alweer uit naar je volgende nacht slaap.
Je weet al: vandaag wordt weer zo’n dag.
Niet dat er dingen gaan mislopen, maar omdat alles al te veel is. De planning. De mensen. De geluiden. De verwachtingen. De dingen die moeten gebeuren omdat niemand anders ze doet. Je hebt gewoon zo weinig energie en wordt al moe als je er nog maar aan denkt.
Je begint de dag met een halve batterij, en tegen de middag is die weer op.
Zo gaat dat.
Zo ging het gisteren.
Zo ging het vorige week.
Zo gaat dat elke dag tegenwoordig...
"Het is niet dat ik niets doe. Het is dat alles al te veel is."
Dit is geen gewone vermoeidheid.
Je bent niet een beetje moe van het huishouden. Je bent niet vermoeid omdat je gisteren laat gaan slapen bent. Dit is iets anders. Iets wat je zelf moeilijk onder woorden krijgt, maar wat elke vezel van je lijf ondertussen al kent.
Soms probeer je het uit te leggen aan anderen:
Maar niemand snapt het écht. Je voelt hoe ze inwendig met hun ogen rollen. En je hoort hen denken “Iedereen is wel eens moe, ze moet maar gewoon wat doorbijten en niet altijd zo flauw doen.”
Dan komen ze met goeie raad: ‘ga sporten’- ‘een goede nachtrust doet wonderen’ - ‘neem wat meer pauzes op het werk’ - ‘ga eens op reis, om te ontspannen’ - ‘maak een efficiënte planning, dan lukt het wel’ - ‘deeltijds werken is ook een optie’ ...
En dan is het jouw beurt om te zuchten. Je weet écht niet meer wat te doen. Want je hebt dat allemaal al geprobeerd. Rust. Sport. Planning. Grenzen. Hulp. Selfcare. Minder werk. Minder sociaal zijn. Meer slapen. Je best doen. Nog meer je best doen.
Het enige resultaat is dat je nu naast moe ook teleurgesteld bent.
In jezelf. In je omgeving. In het feit dat niemand écht begrijpt hoe diep het zit.
En het is geen toeval dat niets helpt.
Ik wil je iets uitleggen,
als vrouw met autisme die dit zélf heeft doorgemaakt —
én als coach die er elke dag vrouwen in begeleidt:
1. De reden waarom jij zo uitgeput bent, is niet omdat je het niet goed genoeg doet.
Het is omdat jij het net té goed wilt doen, en daardoor al veel te lang leeft op een manier die niet past bij hoe jij werkt vanbinnen.
2. Je hebt geleerd om mee te draaien. Je aan te passen. Alles vol te houden.
Maar wat je jezelf daarmee hebt aangeleerd, is: jezelf negeren. Je lichaam. Je ritme. Je draagkracht. En je grenzen.
3. De waarheid is: je wordt niet sterker van harder je best doen.
Je raakt daar langzaam van uitgeput. Leeg. Je leven raakt losgekoppeld van wat jij nodig hebt. En hoe harder je probeert om ‘er terug bovenop te geraken’, hoe dieper je wegzakt.
Daarom werkt rusten niet, en helpt 'minder doen' ook niet meer.
De dingen die zouden moeten helpen lijken het soms zelfs erger te maken. Dat is niet jouw fout. Het is een teken dat je op het punt gekomen bent waar comfort geen luxe meer is, maar een basisvoorwaarde om überhaupt nog te kunnen functioneren.
Wat als het wél anders kan?
Wat als dit niet voor altijd zo hoeft te blijven?
Dit is namelijk niet het ‘leven zoals het nu eenmaal is met autisme’ —
het is gewoon het gevolg van jarenlang proberen meegaan in een systeem dat je uitput.
Hoe zou het zijn om ‘s morgens wakker te worden met ruimte in je hoofd?
Stel dat er opnieuw tijd is voor dingen die je graag doet — zonder dat je ze moet ‘inplannen’ of afwegen hoeveel energie het kost?
Wat als je weer kunt genieten van een boek, een wandeling, een koffietje met iemand, omdat je niet eerst drie dagen moet bekomen van een dag werken?
Wat als je op voorhand al voelt: dit ga ik aankunnen vandaag — en je hoeft geen plan B te hebben, omdat het gewoon lukt.
Wat als die mogelijkheid is er wél was?
Een leven waarin comfort en voor jezelf zorgen je niets kosten, maar gewoon de basis vormen van waaruit je elke dag opnieuw kan vertrekken, mét energie.
Dat kan dus, door stap voor stap méér comfort in je leven te brengen.
Om in een ideale flow te geraken
– waarin je elke dag energie heb in overvloed –
zou je namelijk 70% van de tijd in je comfortzone moeten spenderen.
“Ik héb gewoon geen comfortzone, hoe kan ik die dan uitbreiden?”
Het kan best zo zijn dat je het gevoel hebt dat je géén comfortzone hebt, maar die ís er wel degelijk. Ergens. Misschien heb je jezelf té goed getraind in het negeren ervan, maar ze is niet verdwenen, dat garandeer ik je.
Je moet ze gewoon weten te vinden.
Daarom heb ik een korte training gemaakt, van 5 dagen, waarin je — in kleine stappen en met concrete oefeningen — je eigen comfortzone leert herkennen.
Niet om eruit te komen, maar om er steeds meer tijd in te besteden.
Doe je mee met
Je comfortzone in kaart ?
👉🏻 Dan krijg je 5 dagen op rij elke ochtend een e-mail met een audio-opdracht (van max. 10 minuten) van me.
👉🏻 Elke dag duik je een laagje dieper in je comfortzone. Zo leer je stap voor stap hoe je die kan herkennen.
👉🏻 Je krijgt ook een digitaal werkboek met oefeningen om je eigen comfortzone in kaart te brengen.
👉🏻 En daarnaast geef ik je toegang tot een besloten WhatsApp groep waarin ik 3 weken lang al je vragen beantwoord.
✅ Op die manier kan je ook écht gaan toepassen wat je leert mét persoonlijke begeleiding.
€ 147
€ 57
Of bekijk mijn individuele traject Onbeperkt Leven als je voelt: ik wil hier echt duurzaam verandering in.