"De combinatie werk-gezin-huishouden is gewoon teveel"
Ik begrijp niet hoe andere vrouwen dit volhouden.
Gaan werken, én je gezin verzorgen, én je huishouden doen, én... én... én...”
“Het lukt me gewoon niet allemaal samen. Zelfs met een halftijdse job red ik het niet om mijn gezin én mijn huishouden voldoende aandacht te geven. Laat staan dat daar ook nog vriendschappen bij kunnen of hobby’s!”
“Als ik om me heen kijk, zie ik andere vrouwen van mijn leeftijd voltijds werken én nog een leven hebben daarnaast, zonder dat dat hen moeite kost. Ze combineren alles alsof het niks is. Hoe doen ze dat toch? Waar halen ze de energie vandaan? En hoe houden ze dat zo makkelijk vol?”
“Ik ben ‘s avonds te moe om nog andere dingen te doen en op mijn vrije dagen moet ik bekomen van mijn werk. Het werk alleen zou misschien nog gaan, maar de rest ernaast niet. En zodra er iets onverwacht gebeurt, stort het hele systeem in. Zelfs een kleine extra kan er niet meer bij.”
Meedraaien in onze maatschappij is voor de meest vrouwen met autisme een grote uitdaging.
De verwachtingen in onze maatschappij worden steeds hoger: Je moet voltijds gaan werken, een relatie hebben en kinderen, een eigen huis dat je netjes onderhoudt, je moet er elke dag goed uitzien, gezond eten, sporten, een paar hobby’s misschien. O ja, én uiteraard moet je dat alles nog combineren met een uitgebreid sociaal leven!
En wie niet mee kan, ligt eruit.
Als vrouw met autisme voel je je als snel beperkt of tekortschieten wanneer je nóg maar iets moet laten vallen om je hoofd net boven water te kunnen houden:
Eerst stop je met je hobby en je zegt die vakantie met vrienden af. Dan ga je 4/5 werken, je zoekt een huishoudhulp en brengt de kinderen een dag extra naar de opvang. Misschien moet je toch halftijds gaan werken... en op weekdagen om 20u gaan slapen. Je doet ook een dutje op je vrije namiddag, en hoewel je het leuk zou vinden, neem je geen nieuwe hond.
Maar bij elke stap terug, voel je je meer en meer beperkt. En heb je steeds vaker het gevoel dat je faalt. Het enige wat je nog doet is werken, je huishouden, rusten en hulp vragen bij elk dingetje dat erbij komt. Je hebt geen energie over om te léven, en geen tijd meer voor jezelf.
Je bent aan het watertrappelen om niet te verdrinken.
Maar je kan niet oneindig ‘nóg iets laten vallen’.
Op een gegeven moment is het klaar, en zo ontstaat bij velen een (autistische) burn-out.
"Er bestaat geen hokje waar ik in pas”
Inderdaad. De maatschappij is super veeleisend. En jij probeert jezelf te forceren om je in dat voorgevormde hokje te wringen. Dat lukt misschien tijdelijk, maar je zal je nooit helemaal 'op je plek’ voelen. Je gaat jezelf altijd moeten blijven aanpassen, moeite doen, jezelf verstoppen. Dat kost hoe langer hoe meer energie.
Zelf heb ik hier ook jarenlang mee geworsteld. En ik ben ook effectief in die burn-out terechtgekomen voordat ik het anders ging aanpakken.
👉🏻 Meer weten over hoe ik dat gedaan heb?
“Ik had altijd de droom om dierenarts te worden. Maar toen ik mijn diploma behaald had, merkte ik dat ik de onregelmatige werktijden niet aankan. Daarom werk ik nu in een buurtwinkel, met vaste uren, dat lukt me wél.”
“Sinds ik kinderen heb, ben ik gestopt met werken. Mijn man heeft een goeie job dus ik heb die vrijheid gelukkig. Ik mis mijn collega’s wel, maar liever dit dan volledig crashen.”
“Ik leef van een uitkering en doe vrijwilligerswerk. Eigenlijk is het een volwaardige job, maar dan zonder de druk en verantwoordelijkheid die daarbij komt kijken. Mijn inkomen is nu wel lager, maar dit werkt beter voor mij.”
Dit is wat we doen. We ruilen onze droom in voor zekerheid, ons sociale leven voor tijd met ons gezin. En geld voor energie.
Het zijn tijdelijke lapmiddeltjes. Maar geen échte oplossingen.
Want je blijft je beperkt voelen, al is het dan op een ander vlak.
“Je kan toch niet alles hebben?”
“Het is nu eenmaal zo.”
“Dat hoort erbij als je autisme hebt.”
“We moeten ermee leren leven.”
Wat als het wél makkelijker kan zonder te moeten inboeten?
Want ja, dat kan!
Het is écht mogelijk – ook als vrouw met autisme – om te werken in een job die je graag doet, die misschien zelfs niet voelt als werk. Én waarbij je je eigen ‘hokje’ bepaalt. Én die je voldoening geeft. Én financiële zekerheid. Én waarbij je nog energie en tijd overhoudt voor je gezin – of andere dingen die jij belangrijk vindt.
“En... én... én...” kan wél als je dat graag wilt, zónder dat je ooit in een burn-out terechtkomt.
Hoe dat precies werkt – en hoe je daar geraakt, leg ik uit tijdens een infomoment van de VVA over autisme en werk op 23 september in Peer.
Ga je liever meteen op weg richting jouw onbeperkte leven met een individueel begeleidingstraject? Vraag een gratis gesprek bij me aan om te bekijken of het iets voor jou is.